Sługa Boża Matka Antonina Mirska
Urodziła się 28 lipca 1822r. w Przemyślu w rodzinie Antoniego i Marianny z Jarockich. Rodzice zaszczepili w swych dzieciach ducha wiary i miłości Boga. Mając niespełna dziesięć lat Marcjanna straciła najpierw matkę, potem ojca. Oddzielona od rodzeństwa dorastała wśród obcych ludzi. W 1840r. wstąpiła do Sióstr Szarytek we Lwowie, gdzie pracowała jako pielęgniarka.
Wierzyć jak Matka Antonina Mirska zobacz film!!! |
Ewangelia Bożej Opatrzności... |
"Nie troszczcie się zbytnio o swoje życie, o to, co macie jeść i pić, ani o swoje ciało, czym się macie przyodziać. Czyż życie nie znaczy wiêcej niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie? Przypatrzcie się ptakom w powietrzu: nie sieją ani nie żną i nie zbierają do spichlerzów, a Ojciec wasz niebieski je żywi. Czyż wy nie jesteście ważniejsi niż one? ".. |
Po kilku latach, ze względu na chorobę nóg, opuściła to Zgromadzenie i podjęła prace w Stowarzyszeniu Pań Dobroczynności św. Wincentego a'Paulo. Zjawiskiem bardzo często występującym wówczas we Lwowie i innych znaczących ośrodkach miejskich była prostytucja. Dotychczas nie było instytucji o charakterze resocjalizacyjnym dla dziewcząt i kobiet z ulicy. Za namową metropolity lwowskiego abpa Łukasza Baranieckiego i przedstawicielki Stowarzyszenia - Jadwigi Sapieżyny, Marcjanna Mirska wyjechała do Francji, by w działającym tam zakładzie wychowawczo-poprawczym prowadzonym przez Siostry Miłosierdzia w Laval, zdobyć doświadczenie i przeszczepić je na teren Polski. Po kilkumiesięcznym pobycie odbyła tam nowicjat i przybrała imię - s. Antonina. Następnie wróciła do Lwowa i podjęła z nowymi silami prace w istniejącym od 1854r. Zakładzie, nazwanym później Zakładem św. Teresy. 8 grudnia 1857r. w archikatedrze Lwowskiej złożyła śluby pierwsze i wieczyste. Tego samego dnia do nowicjatu zostały przyjęte dwie inne kandydatki. W ten sposób zaistniało nowe Zgromadzenie - Zgromadzenie Sióstr Opatrzności Bożej. Przełożoną generalna została Matka Antonina, mianowana przez abpa Baranieckiego. Od tej chwili głównym dążeniem Matki stało się zapewnienie bytu rozrastającemu się zgromadzeniu i coraz większej liczbie dziewcząt. 17 lipca 1867r. Matka uzyskała urzędowy dekret Świętej Kongregacji dla Biskupów i Zakonników, mocą którego Ojciec Św. Pius IX uznał i zatwierdził Zgromadzenie Sióstr Opatrzności Bożej jako zgromadzenie zakonne, oparte na trzech ślubach zwyczajnych, pod kierownictwem przełożonej generalnej. Ostateczne zatwierdzenie Konstytucji nastąpiło 25 kwietnia 1949r. Zgromadzenie przyjęło duchowość św. Ignacego Loyoli, a jego zawołanie: "Wszystko na większą chwałę Bożą", rozbrzmiewa po dzień dzisiejszy. W niedługim czasie Matka rozszerzyła swoja opiekę także na sieroty ze Lwowa i okolic. Powstawały nowe placówki, w których Matka i siostry podejmowały trudną i żmudną niekiedy prace reedukacji. Siostry pomagały wychowankom odnaleźć na nowo godność, jaką każda z nich miała. Po przez cierpliwą naukę prac związanych z prowadzeniem domu, gospodarstwa i zdobycia zawodu, starały się przywrócić dziewczęta społeczeństwu. Program Pracy wychowawczej był mocno osadzony na wychowaniu religijnym. Codzienna modlitwa, praktyka sakramentów świętych były otwarciem się na nowe życie, które dawał Bóg swoim dzieciom. Hasłem życia Matki Mirskiej były słowa: "Nic ponad miłość Chrystusa". Ta miłość prowadziła ja do poszukiwania tych, którzy się zagubili - tych, którzy zepchnieciem na margines, byli skazani na pogardę. Tacy ludzie stali się dla Matki drogą do Jezusa, którego pokochała czystym sercem. Całe zaangażowanie i niezwykła energia, jaką wykazywała matka, miała swój ostateczny cel - prowadzić dusze do zbawienia. Tu spełniało się posłannictwo Antoniny Mirskiej. Szczególnym dla niej miejscem były Rodatycze, folwark leżący niedaleko Gródka Jagiellonskiego. Spędziła w nim ostatnie lata życia, pełniąc nadal funkcje przełożonej generalnej. Przyczyniła się do wybudowania tu murowanego kościoła, plebani i kaplicy cmentarnej, gdzie została pochowana.
Zmarła 23 listopada 1905r.
Modlitwa o beatyfikację Sługi Bożej Matki Antoniny
Boże, najlepszy Ojcze, który w Swojej Opatrzności wybierasz, kogo chcesz i kiedy chcesz, by okazać Swoją miłosierną miłość zagubionym i wątpiącym, wspomnij na dziecięcą ufność i zawierzenie Twojej Służebnicy Antoniny Mirskiej, która z miłości ku Tobie poświęciła się nawracaniu dusz zbłąkanych i zagubionych, i otarła wiele sierocych łez. Użycz jej chwały świętości na ziemi, a nam za jej wstawiennictwem udziel łask..., o które Cię pokornie prosimy.
Ojcze nasz...
Zdrowaś Maryjo...
Chwała Ojcu...
